قیمت کرگیری بتن ( کیفیت تضمینی )- قیمت کرگیری بتن در تهران

قیمت کرگیری بتن

قیمت کرگیری بتن به چند عوامل بستگی دارد از جمله : قطر کرگیری ، عمق ، تراک سوراخ کاری ، جهت گیری ، تعداد سوراخ ها ، ضخامت بتن و … ، همچنین قیمت مغزه گیری بتن به مهارت اپراتور و تعداد میلگرد ها بستگی دارد برای اطلاع از قیمت نهایی با مشاوران ما در تماس باشید.

یکی از عوامل تاثیرگذار در قیمت کرگیری بتن ، هنگام عملیات کرگیری ، افزایش عمق بتن است که همین موضوع باعث تغییر در مراحل مغزه گیری می شود به این شکل که برای رسیدن به عمق مورد نیاز باید برای عمق بالای چهل سانتی متراز قطعه کمکی استفاده کرد. لازم به ذکر است که با فزایش بیشتر عمق کرگیری و همچنین تعداد قطعات کرگیری سرعت عملیات کرگیری در نوسان خواهد بود.

قیمت اجرای کرگیری در بتن : آزمون بررسی و تراکم مغزه‌هایی که از بتن سخت‌شده بریده شده است، روش بسیار جا افتاده‌ای است که بازرسی بصری مناطق داخلی یک عضو را همراه با برآورد مقاومت میسر می‌کند.

سایر خواص فیزیکی که می‌توان اندازه‌گیری کرد شامل چگالی،‌ جذب آب،‌ مقاومت کششی غیر مستقیم و حرکت از جمله انبساط ناشی از واکنش‌های آلکالی- سنگدانه است. مغزه‌ها نیز اغلب به عنوان نمونه برای تحلیل شیمیایی پس از آزمون مقاومت بکار می‌رود. در اکثر کشورها استانداردهایی وجود دارد که روش‌هایی برای برش،‌ آزمون و تفسیر نتایج را پیشنهاد می‌کند؛ BS 1881: Part 120  در انگلیس مورد استفاده قرار می‌گیرد در حالی که در آمریکا ASTM C42  و ACI 318  مورد استفاده قرار می‌گیرد.

انتخاب محل و اندازه کرگیری بتن

 

با در نظر داشتن اینکه توزیع‌های احتمالی مقاومت در عضو با توزیع‌های تنش مورد انتظار ارتباط دارد،‌ هدف اصلی آزمون در اصل بر انتخاب محل مغزه تاثیرگذار است. وقتی ارزیابی قابلیت استفاده هدف اصلی باشد،‌ آزمون‌ها معمولا باید در نقاطی صورت گیرد که حداقل مقاومت و حداکثر تنش احتمالی برای مثال از سطح بالایی در نزدیک وسط دهانه تیرها و دال‌های ساده یا از هر وجه نزدیک بالای برجستگی ستون‌ها یا دیوارها باهم مطابقت داشته باشد.

با این حال،‌ اگر عضوی سست باشد،‌ برش مغزه ممکن است عملکرد آینده آن را مختل کند،‌ مغزه‌ها باید از نزدیک‌ترین محل غیرحساس گرفته شود. ملاحظات زیباشناختی مربوط به ظاهر پس از مغزه‌گیری نیز گاهی می‌تواند بر انتخاب محل آزمون تاثیر بگذارد. یا اینکه،‌ ناحیه بتن مشکوک را می‌توان با روش‌های دیگر تعیین کرد.

اگر تعیین مطابقت ویژگی‌ها هدف اصلی باشد،‌ محل مغزه‌ها را باید طوری تعیین کرد که از بتن غیرمعرف اجتناب کرده و در مورد ستون‌ها،‌ دیوارها یا تیرهای عمیق معمولا مغزه به صورت افقی حداقل از 300 میلیمتر زیر برجستگی گرفته شود. اگر حفر به صورت عمودی رو به پایین مثلا در دال‌ها ضرورت داشته باشد،‌ طول مغزه باید به اندازه‌ای باشد که از میان بتن غیرمعرف که ممکن است 20% بالای ضخامت را اشغال کند،‌ عبور کند.

در این موارد اگر امکانپذیر باشد حفر رو به بالا از زیر طاق می‌تواند میزان حفر را به طور قابل توجهی کاهش دهد اما این عملیات ممکن است دشوارتر بوده و در رابطه با آثار ترک خوردگی کششی احتمالی عدم قطعیت‌های دیگری را موجب شود. میله‌های آرماتور که از مغزه عبور کرده است عدم قطعیت آزمون مقاومت را افزایش خواهد داد و باید در صورت امکان از آن اجتناب کرد. بنابراین،‌ استفاده از کاورمتر برای محل‌یابی آرماتور قبل از برش پیشنهاد می‌شود.

انتخاب قطر مغزه همچنین تحت‌تاثیر طول احتمالی نمونه قرار می‌گیرد. به طور کلی می‌پذیریم نسبت طول به قطر در مغزه های آزمون تراکم باید بین 1.0 و 2.0 میلیمتر باشد اما درباره مقدار مطلوب نظرات متفاوت است.

تعداد مغزه‌های مورد نیاز به انگیزه‌های آزمون حجم بتن مورد نظر بستگی خواهد داشت. تعداد مغزه‌ها باید به اندازه‌ای باشد که معرف بتن مورد بررسی بوده و مقاومت را با دقت قابل قبولی برآورد کند. ACI 318   ایجاب می‌کند همواره حداقل باید سه مغزه مورد استفاده قرار گیرد.

حفر کردن برای کرگیری بتن

 

  مغزه معمولا به وسیله ابزار برش چرخشی با مته الماسی بریده می‌شود. این ابزار قابل حمل اما سنگین است و باید درون بتن محکم و سفت شود تا از حرکت نسبی جلوگیری کند زیرا این حرکت موجب می‌شود مغزه شکل طبیعی خود را از دست داده یا بشکند و تامین آب نیز برای چرب کردن کاتر الزامی است. برای رسیدن به یک اتصال محکم در ابزار حفر بدون توسل به پیچ‌های انبساطی یا بست سنگین می‌توان از ابزار کمکی وکیوم استفاده کرد.

یکنواختی فشار حائز اهمیت است لذا لازم است حفر به وسیله اپراتور ماهر انجام گیرد. برای مغزه‌هایی تا قطر 75 میلیمتر،‌ ابزار دستی موجود است. نمونه استوانه‌ای بدست آمده است که ممکن است آرماتور تعبیه شده داشته باشد و به محض اینکه عمق کافی حفر شد،‌ معمولا با شکستن از طریق ورود اسکنه سرد در کنار مغزه، برداشته می‌شود.

سپس می‌توان این مغزه را که انتهای داخلی آن ناصاف است با استفاده از مته یا انبر برداشت و سوارخ درست می‌شود. این امر با فرو کردن بتن خشک دارای انقباض کم داخل سوراخ یا با محکم کردن یک استوانه قالب‌گیری شده با اندازه مناسب در داخل سوراخ با دوغاب سیمان یا رزین اپوکسی، بهتر محقق می‌شود.

این نکته حائز اهمیت است که هر مغزه در این مرحله مورد بررسی قرار ‌گیرد زیرا اگر طول برای آزمون ناکافی باشد یا آرماتور بیش از اندازه بوده یا حفره‌هایی وجود داشته باشد، مغزه‌های بیشتری باید در محل‌های مجاور حفر کرد. هر مغزه را باید جهت شناسایی به روشنی اسم‌گذاری کرده و سطح حفرشده را مشخص کرده و به شرح ساده‌ای از عنصر حفر شده ارجاع متقابل کرد.

عکس مغزه‌ها برای ارجاع در آینده به خصوص به عنوان تایید ویژگی‌هایی که طی بازرسی بصری مورد توجه است ارزشمند است و این عکس‌ها باید در اسرع وقت پس از برش گرفته شود.

آزمون نمونه کرگیری بتن

 

قبل از بررسی بصری،‌ ارزیابی میزان حفره و تعیین چگالی، لبه‌های هر مغزه را باید مرتب و آماده کرد و انتهای آن ساییده شده یا درپوش گذاشته می‌شود.

بررسی بصری:

نوع،‌ اندازه و مشخصات سنگدانه را باید همراه با درجه‌بندی ارزیابی کرد که معمولا به راحتی روی سطح مرطوب مشاهده می‌شود اما به خاطر ویژگی‌های دیگری که باید مورد توجه قرار گیرد نظیر توزیع سنگدانه،‌ سوراخ سوراخ شدگی،‌ ترک‌ها،‌ نقایص و آسیب ناشی از حفر،‌ سطح خشک اولویت دارد. جزئیات دقیق محل و اندازه آرماتوری که از مغزه عبور می‌کند نیز باید ثبت شود.

اگر شرح مفصل‌تر حفره‌ها ضرورت داشته باشد،‌ باید بر حفره‌های کوچک (3-0.5 میلیمتری)،‌ حفره‌های متوسط (6-3 میلیمتری) و حفره‌های بزرگ (بزرگتر از 6 میلیمتر) با توجه به اصطلاح «سوراخ سوراخ شدگی» که وقتی به هم متصل هستند بکار می‌رود،‌ دلالت داشته باشد.

مرتب کردن لبه‌ها:

این کار ترجیحا با سنگ کاری یا با اره الماس آب و روغن کاری شده باید یک مغزه با طول مناسب با دو انتهای موازی بدست آورد که بر محور مغزه عمود است. در صورت امکان،‌ آرماتور و بتن غیرمعرف را باید کنار گذاشت.

درپوش گذاشتن:

مغزه‌ها را باید با ملات سیمان دارای آلومینای بالا یا مخلوط سولفور – ماسه درپوش گذاری کرد تا سطح انتهای موازی بر محور مغزه عمود باشد مگر اینکه انتهای آن‌ها را با ساییدن آماده کردد. (نباید از مواد دیگر استفاده کرد زیرا ثابت شده است به نتایج غیر قابل اطمینانی منتهی می‌شود.)

درپوش‌ها را باید تا اندازه‌ای که امکان دارد نازک نگه داشت اما اگر مغزه با دست مرتب شده باشد می‌تواند در ضخیم‌ترین نقاط تا حدود حداکثر اندازه سنگدانه باشد.

تعیین چگالی:

در تمام موارد پیشنهاد می‌شود و با روند زیر به خوبی اندازه‌گیری شود:

(1) اندازه گیری حجم (V_u) مغزه مرتب‌شده با جابجایی آب

(2) تعیین چگالی مواد درپوش (D_c)

(3) قبل از آزمون تراکم، وزن مغزه درپوش دار سطح خشک یا خیس‌خورده در هوا و آب را مشخص کنید تا وزن ناخالص W_t و حجم V_t را تعیین کنید.

(4) در صورت وجود آرماتور، باید پس از آزمون تراکم و تعیین وزن W_t و حجم V_s از بتن برداشته شود.

(5) چگالی بتن را در مغزه بدون سرپوش محاسبه کنید. اگر هیچ فولادی وجود نداشته باشد، W_s و V_s هر دو صفر باشد.

بنابراین، مقدار بدست آمده را می‌توان در صورت نیاز برای ارزیابی میزان حفره مازاد بتن با استفاده از رابطه زیر مورد استفاده قرار داد:

 = حفره‌های اضافی برآوردشده

که در آن D_p چگالی احتمالی مبتنی بر مقادیر موجود مکعب‌های 28 روزه با ترکیب یکسان است.

آزمون تراکم برای کرگیری بتن:

این روش استاندارد در انگلیس آزمون مغزه‌ها در شرایط استاندارد است هر چند در آمریکا (116) اگر بتن در محل خشک باشد، آزمون خشک مورد استفاده قرار می‌گیرد. اگر مغزه اشباع شده باشد، آزمون نباید کمتر از دو روز پس از درپوش گذاشتن و فروروی در آب انجام گیرد. میانگین قطر باید در نزدیک‌ترین 1 میلیمتری به وسیله کولیس با اندازه‌گیری روی دو محور در نقاط ربع و میانی در امتداد طول مغزه اندازه‌گیری کرد و طول مغزه را نیز باید در نزدیک‌ترین 1 میلیمتر اندازه‌گیری کرد.

آزمون تراکم با سرعتی در محدوده N/mm².min 24-12 در یک دستگاه آزمون مناسب انجام خواهد شد و حالت گسیختگی باید مورد توجه قرار گیرد. اگر درپوش‌ها ترک خورده یا درپوش و مغزه جدا شده باشد، در دقت نتیجه باید تردید کرد. در حالت ایده‌آل، ترک‌خوردگی باید در محیط پیرامون مغزه یکسان باشد اما به استثنای مغزه‌های کوتاه یا به استثنای زمانی که آرماتور یا سوراخ‌سوراخ‌شدگی وجود داشته باشد، ترک برشی مورب رضایت ‌بخش تلقی می‌شود.

سایر آزمون‌های مقاومت مغزه کرگیری بتن:

به گونه‌ای است که در بالا بیان شد با اینکه آزمون فشاری، تاکنون رایج‌ترین روش آزمون مقاومت مغزه‌ها است، تحقیقات اخیر بیانگر احتمال روش‌های دیگری است که در زیر بیان می‌شود. دو مورد از این روش‌ها مقاومت کششی را اندازه‌گیری می‌کند، با این حال هیچکدام هنوز کاملا جا نیفتاده است.

مقاومت کششی را نیز می‌توان با آزمون‌های شکافتگی مغزه‌ها بنا به استاندارد ASTM C42 اندازه‌گیری کرد  . آزمون خواص دیگر بتن نظیر نفوذپذیری، انبساط آلکالی سنگدانه یا محتوای هوا را نیز می‌توان روی نمونه‌های بدست آمده از مغزه‌ها با آماده‌سازی مناسب، انجام داد.